Op de laatste avond van maart werd er gespeeld om het kampioenschap vluggeren.
Omdat niet iedereen aanwezig was, de twee aanwezige jeugdleden vrij vroeg naar huis moeten en twee aanwezige ouderen de voorkeur gaven aan normaal schaken, was het deelnemersveld beperkt.
Zeven onbezonnen gingen met elkaar de strijd aan: Albert, Emile, Eric, Jan, Joop, Patrick, Paul. Om toch nog aan een bevredigend aantal partijtjes te komen, speelden we elke ronde met Wit en met Zwart tegen elkaar. En al waren we met weinig, de strijd was er niet minder om. Diverse partijen werden pas in de laatste secondes beslist, wie zich winnaar waande zag zichzelf toch nog door de klok gaan of overzag een tussenschaakje of een vorkje, ja, er werd veel gehakt en spaanders vlogen in de rondte en wie uiteindelijk was niet altijd de sterkste maar vaak de gelukkigste. Al met al waren er velen die verloren, maar ook veel die wonnen.
Toen de kruitdampen waren opgetrokken en de balans kon worden opgemaakt, bleek niet Eric kampioen te zijn geworden maar Patrick die met 2 – 0 van Eric had gewonnen hoewel hij tegen Paul niet verder dan een puntendeling was gekomen.
Patrick dus kampioen (van harte, Patrick!) met 11 uit 12, Eric tweede met 10 punten. Albert (zeer verrassend) derde met 6 punten, Paul vierde met 5 punten, Emile vijfde met 4 punten en op een gedeelde 6de en 7de plaats eindigden Jan en Joop met ieder drie punten. Hier hadden zij zeer depressief van kunnen worden, maar gelukkig was in de koelkast de weduwe Joustra aanwezig die hen niet alleen vertroosting maar ook nieuwe moed gaf.